Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

ΒΟΛΟΣ: Για τη συνάντηση σχετικά με το Γηροκομείο Βόλου: Περί ασυλίας και χρεοκοπίας



Πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 25/01/2014 στο συνεδριακό κέντρο της Μητρόπολης Δημητριάδος,  «έκτακτη» συγκέντρωση παραγόντων που σχετίζονται με διάφορους τρόπους με το γηροκομείο Βόλου. Εκπρόσωποι του Φιλανθρωπικού Σωματείου του Γηροκομείου Βόλου, ο δήμαρχος Βόλου, ο αντιπεριφερειάρχης , η υφυπουργός Ζέτα Μακρή και οι εκλεγμένοι βουλευτές του νομού (Μεϊκόπουλος/ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσοβελών/ΑΝΕΛ), ο μητροπολίτης Βόλου, εκπρόσωπος του σωματείου υγειονομικών υπαλλήλων και πολλοί εργαζόμενοι που παραμένουν 12 και πλέον μήνες απλήρωτοι.

Η συνάντηση δεν κατέληξε σε κανένα αποτέλεσμα για τη τύχη του Γηροκομείου και η έκθεση της οικονομικής του κατάστασης έμοιαζε συνοπτική περιγραφή της χρεοκοπίας της χώρας.  Το 1.500.000€ οφειλές είναι ασήκωτο. Περίπου 500.000€ αμοιβές προς τους απλήρωτους εργαζόμενους και το υπόλοιπο της οφειλής κυρίως σε ασφαλιστικά ταμεία.
Κομβικό σημείο της συνάντησης αποτέλεσε το αν το νεοδιορισμένο ΔΣ θα αναλάβει καθήκοντα ή όχι. Κεντρικό αίτημα των παραγόντων αλλά και των ίδιων των διορισμένων μελών του ΔΣ υπήρξε το ζήτημα μιας ιδιότυπης ασυλίας, καθώς η ανάληψη καθηκόντων σημαίνει και την ανάληψη των ευθυνών για τα χρέη του Γηροκομείου.
Ένα δεύτερο σημείο αφορούσε τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων προς το Γηροκομείο που αγγίζουν περίπου τις 600.000€ και οι τρόποι άμεσης  διευθέτησης και καταβολής των οφειλομένων προς το ίδρυμα.
Ένα τρίτο σχετίζεται με τα ελλείμματα που παρουσιάζει το ίδρυμα ανεξαρτήτως των ταμειακών ροών, περίπου 30.000€ το μήνα που ίσως ένα τμήμα του θα μπορούσε να καλυφθεί με την αύξηση των εσόδων μέσω της αύξησης του αριθμού των φιλοξενουμένων.
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει το γεγονός ότι τα σταθερά ελλείμματα παρουσιάζονται κατά κύριο λόγο εξαιτίας των περικοπών που κάνει η ίδια η κυβέρνηση στις αποζημιώσεις κλινών χρονίων πασχόντων, τις αποζημιώσεις των συμβατικών κλινών και στις περικοπές των συντάξεων των φιλοξενουμένων μέσω των οποίων επίσης χρηματοδοτείται το ίδρυμα.
Οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών και των συντάξεων εξαιτίας των μνημονίων αγγίζουν το ετήσιο έλλειμμα του Γηροκομείου.
Φορείς, επιχειρηματίες, πολιτικοί των μνημονίων, βουλευτές της υποταγής και άλλοι υποψήφιοι διαχειριστές της οικονομικής κρίσης, όλοι στον αγώνα «υπέρ» των συμφερόντων των εργαζομένων στην παρόρμησή τους να βρουν λύση δεν παραλείψανε πολλές φορές να θυμίσουνε σε όλους ότι μια λύση θα ήτανε η περικοπή μισθών στο ήδη απλήρωτο προσωπικό, ξεχνώντας εντελώς να προσδιορίσουν έστω και μια στιγμή αν θα καταβληθεί έστω κι ένα μέρος των δεδουλευμένων.
Η συγκεκριμένη «συζήτηση» δεν πραγματοποιήθηκε για να κατατεθούνε προτάσεις για τη σωτηρία του Γηροκομείου αλλά για να ζητηθεί από τους απλήρωτους εργαζόμενους «ασυλία» στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους που δεν είναι μόνο για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους αλλά και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας και το ίδρυμα ανοικτό.
Η πρωτοβουλία μας κατήγγειλε το θέατρο του παραλόγου και ζήτησε δυο  πολύ απλά πράγματα για να μείνει το Γηροκομείο ανοικτό:
1. Να χρηματοδοτηθεί το ίδρυμα άμεσα από το κρατικό προϋπολογισμό κατ΄αντιστοιχία των περικοπών που έχουν υποστεί κοινωνικές δαπάνες και συντάξεις (εξάλλου τώρα η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου διαφημίζει ….πρωτογενή πλεονάσματα)
2. Να αλλάξει όλο το νομοθετικό πλαίσιο που κρατά δέσμια πολλά ιδρύματα στις διαθέσεις φιλανθρωπικών σωματείων και να ενταχθούν άμεσα όλες οι μονάδες σε ένα εθνικό δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας.
Η πρωτοβουλία μας στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και συνεχίζουμε να καλούμε σε μια κοινή συνέλευση όλων των εργαζομένων, των φιλοξενουμένων και των οικογενειών τους για να συζητήσουμε ανοικτά και δημόσια για το πώς θα μείνει το Γηροκομείο ανοικτό και πως οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους.
Καμιά υπόσχεση δεν θα θρέψει τα παιδιά των εργαζομένων και τους ίδιους. Ούτε θα πληρώσει τις υπέρογκες οφειλές τους, συσσωρευμένες από όλο το διάστημα της οικονομικής κρίσης.

Πρέπει τώρα να απαιτήσουνε :
  1. Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.
  2. Πλήρη οικονομικό έλεγχο του γηροκομείου.
  3. Άμεση χρηματοδότηση από το κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία του Γηροκομείου
  4. Νέο νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του Γηροκομείου, πλήρης αποδέσμευση από το Φιλανθρωπικό Σωματείο κι ένταξή του σε ένα εθνικό δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας.
  5. Δωρεάν πρόσβαση όσων έχουν ανάγκη στις δομές υγείας και πρόνοιας.

Βόλος 26/01/2014

Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ. Πρώτα Συμπεράσματα.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΕΚΠΑ
Πρώτα συμπεράσματα
 
Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων έληξε τέλη Δεκέμβρη, αφήνοντας βαριές παρακαταθήκες στο εργατικό κίνημα. Ο ηρωικός αγώνας κράτησε 4 μήνες, δοκιμάζοντας τις αντοχές της μνημονιακής κυβέρνησης που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο.
Η κυβέρνηση στην διάρκεια αυτού του αγώνα, αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί πολλές φορές στην προσπάθεια της να σπάσει την απεργία. Ανακοίνωνε λίστες διαθεσιμότητας για να τις πάρει πίσω, απειλούσε με τα ΜΑΤ αλλά αδυνατούσε να τα χρησιμοποιήσει σε έναν χώρο που αποτελείται από κτίρια διάσπαρτα και η φοιτητική παρουσία απειλούσε γενίκευση του αγώνα. Αποφάσισε να νομοθετήσει το σπάσιμο της απεργίας με την απογραφή των διοικητικών υπαλλήλων αλλά και εκεί παρά τον απεργοσπαστισμό του Γ. Γ. του συλλόγου Σακκάτου και τα βαριά πειθαρχικά μέτρα, σχεδόν 300 υπάλληλοι αρνήθηκαν να απογραφούν. Την ίδια τύχη είχε και η προσφυγή της κυβέρνησης στην δικαιοσύνη για να βγάλει την απεργία παράνομη και καταχρηστική.
Η καθαίρεση του Σακκάτου, Γ.Γ. του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από την συνέλευση των εργαζόμενων, αποτέλεσε τομή για το εργατικό κίνημα συνολικά.
 
Οι κυβερνητικοί εκβιασμοί ενάντια στους εργαζόμενους, πήγαιναν χέρι - χέρι με την παντελή απουσία της κυβερνητικής ΑΔΕΔΥ, που η σιωπή της την καθιστούσε συνένοχη με την κυβέρνηση. Η λήξη της απεργίας του ΕΜΠ στις 5 Δεκέμβρη με κοινή πρόταση ΠΑΜΕ & ΠΑΣΚΕ αποτέλεσε χτύπημα στον αγώνα, αφήνοντας μόνους τους εργαζόμενους στο  ΕΚΠΑ. Οι πιέσεις για την λήξη της απεργίας εντάθηκαν με την απόφαση της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (9 Δεκέμβρη), που ανακοίνωσε την λήξη της απεργίας στο Πανεπιστήμιο, χωρίς καν να περιμένει την συνέλευση των διοικητικών υπαλλήλων. Η απεργοσπαστική πρόταση αυτή πέρασε πάλι με στήριξη ΠΑΜΕ & ΠΑΣΚΕ.
Η απεργία, παρ όλα αυτά, συνεχίστηκε για δύο εβδομάδες ακόμη.
 
Ο κύκλος που άνοιξε τον Σεπτέμβριο, με την ανοιχτή Απεργιακή Επιτροπή που στέκονταν απέναντι από το απεργοσπαστικό Δ.Σ., έκλεισε με την καθαίρεση των απεργοσπαστών του κυβερνητικού συνδικαλισμού και την εκλογή νέου Δ.Σ..
Για τους εργαζόμενους του ΕΚΠΑ ανοίγει ένας νέος κύκλος. Η συλλογικότητα που κατακτήθηκε και η ενότητα των εργαζόμενων πρέπει να διαφυλαχθεί στα κόρη οφθαλμού, καθώς η εφαρμογή της ΚΥΑ με τις διαθεσιμότητες πυροδοτεί ανταγωνισμό ανάμεσα σε εργαζόμενους.
Οι νέοι αγώνες του εργατικού κινήματος θα έχουν αφετηρία τα προβλήματα που έλυσαν οι απεργοί στο ΕΚΠΑ απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ αλλά και στη στάση του ΠΑΜΕ.
 
Το βασικό όμως πρόβλημα που τέθηκε στο ΕΚΠΑ για τις απολύσεις σαν συνδικαλιστικό πρόβλημα,  λύνεται μόνο αν τεθεί στην πολιτική  του διάσταση απέναντι στην κυβέρνηση και την τρόικα. Λύνεται στην προοπτική μιας εργατικής εξέγερσης, με λαϊκή στήριξη, δηλαδή με μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας.
 
πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΒΟΛΟΣ: Πανελλαδική μέρα δράσης για την Υγεία



Καθολική  και δωρεάν πρόσβαση στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας
Πανελλαδική ημέρα δράσης για την Υγεία
Πέμπτη, 30 Γενάρη, 5μμ, πλ. Αγ. Νικολάου, Βόλος

Καθώς η ελληνική αλλά και η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία έχει χρεοκοπήσει, με την ανεργία και τη φτώχια να εξαπλώνονται ταχύτατα, σχεδόν η μισή ελληνική κοινωνία είναι αποκλεισμένη από το δημόσιο σύστημα υγείας. Καρκινοπαθείς πεθαίνουν στα σπίτια τους αβοήθητοι και χιλιάδες βρέφη μένουν ανεμβολίαστα ενώ ενδεικτικό είναι ότι 3.000.000 Έλληνες είναι ανασφάλιστοι. 
Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ προωθούν το νέο σχέδιο ιδιωτικοποίησης της πρωτοβάθμιας υγείας με τη διάλυση του εκ γενετής χρεοκοπημένου ΕΟΠΥΥ με τον ψευδεπίγραφο τίτλο "Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας".
Ο οδοστρωτήρας της ιδιωτικοποίησης  σαρώνει τις  δομές υγείας, τους εργαζόμενους σε αυτές, τους ασθενείς και εκατομμύρια ακόμα που είτε αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις τιμές ιατρικών υπηρεσιών και φαρμάκων, είτε είναι πλήρως αποκλεισμένοι από το αναφαίρετο δικαίωμα στην υγεία.
Ενάντια στο σαθρό καπιταλιστικό σύστημα, που μας σπρώχνει στα σκουπίδια και στην εξαθλίωση, ενώνουμε τη φωνή μας και τη δράση μας μαζί με τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας, με τη συμμετοχή μας σε αγώνες για δημόσια δωρεάν υγεία για όλο το λαό, άμεση ασφαλιστική κάλυψη όλων των ανέργων, για όλους ανεξαιρέτως τους ανασφάλιστους και κοινωνικά αποκλεισμένους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας.
Απαιτούμε, μαζί με τους εργαζόμενους, δημόσια υγεία και παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλο το πληθυσμό, χωρίς την άδεια διοικητών, φασιστών υπουργών και ανεκδιήγητων πρωθυπουργών.
Στο πλαίσιο της πανελλήνιας δράσης των Κοινωνικών Ιατρείων Αλληλεγγύης στις 30 Ιανουαρίου 2014, σας καλούμε σε κοινή εκδήλωση-διαμαρτυρία αλλά και τη συγκρότηση μετώπου αγώνα για την υγεία.  Οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια στους καταστροφείς της ζωής μας για να τους ανατρέψουμε για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση κι εξευτελισμό.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ
ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
22/1/2014
ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ (ΒΟΛΟΥ)
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ- ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΒΟΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ (ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ)




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ 2ης ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ 2ης ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
(σχετικά δείτε εδώ: http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2013/12/2.html)

Στις 14 & 15 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε η 2η ανοικτή πανελλαδική εργατική συνέλευση στην αίθουσα του σωματείου λιμενεργατών στο Βόλο, σχεδόν τρεις μήνες μετά τη πρώτη στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργων και αγωνιστών κοινωνικών κινημάτων.
Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε στο μέσο απεργιακών αγώνων που το νήμα τους ξετυλίγεται ήδη από το Σεπτέμβρη, την επομένη της 1ης πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης στη Θεσσαλονίκη. Η μη βιωσιμότητα του χρέους έχει οδηγήσει σε πολιτικό αδιέξοδο και άμεση σύγκρουση την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με πλατιά στρώματα εργαζομένων, κυρίως του δημοσίου τομέα.

Διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων, γιατροί ΕΟΠΥΥ, εργαζόμενοι στη ψυχική υγεία ενώνονται αντικειμενικά με τους αγώνες των εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ, την ΕΡΤ, τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών, τους απολυμένους σχολικούς φύλακες των δήμων, τους κατοίκους της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοργανωμένους χώρους που παλεύουν για τα στοιχειώδη της επιβίωσης ενός εργατικού πληθυσμού που έχει εξωθηθεί στη φτώχεια και στην ανέχεια.

Με τους ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια, να πεθαίνουν ή χωρίς στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, ή από τα λεπίδια των φασιστών ή από το κρύο και τις αναθυμιάσεις, το σύστημα αυτό σφίγγει τη θηλιά του χρέους και της καπιταλιστικής κρίσης στο λαιμό της –εργαζόμενης κι άνεργης- εργατικής τάξης. Όχι όμως χωρίς αγώνες, αντιστάσεις και διαρκείς μάχες ακόμα και εργαζόμενων τμημάτων που δεν είχαν μέχρι χτες καμιά αγωνιστική εμπειρία. Είναι η στιγμή που τίθεται επιτακτικά η αναγκαιότητα της συνένωσης των επιμέρους αγώνων σε ένα μεγάλο ποτάμι κοινωνικής ανατροπής.
Η ενότητα της εργατικής τάξης αποτελεί το κομβικό σημείο των σημερινών κι αυριανών αγώνων.  Πρέπει να υπερνικήσουν όχι μόνο τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, την καταστολή ή τις δικαστικές διώξεις αλλά και τις προσπάθειες υπομόνευσής τους από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που αποτελεί τη πέμπτη φάλαγγα της τρόικας και των μνημονίων μέσα στο εργατικό κίνημα. Είναι αυτή που -όταν δεν προδίδει ανοικτά την εργατική τάξη- αποπροσανατολίζει με το διαρκές αίτημα της «εξαίρεσης», τις 24ωρες απεργιακές τουφεκιές, το χαρτοπόλεμο ψηφισμάτων συμπαράστασης προς αγωνιζόμενους κλάδους.

Εκείνο που χτίζει την ενότητα της τάξης στη βάση των συμφερόντων της είναι η πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, την εργοδοσία και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αυτό είναι θεμέλιος λίθος για τη νικηφόρα έκβαση των αγώνων. Η πολιτική ανεξαρτησία και η ενότητα είναι προϋπόθεση και ο δρόμος για να απαντηθεί με όρους μάχης το κομβικό ζήτημα της χρεοκοπίας του καπιταλισμού προς όφελος όλου του χειμαζόμενου λαού.

Αυτό το καθήκον δεν επιλύεται με συμβιβασμούς κι αναθέσεις, χωρίς την ενεργητική συμμετοχή και τους μαχητικούς ταξικούς αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων. Καμιά κυβέρνηση ακόμα και αριστερή δεν πρόκειται να λύσει τη χρεοκοπία του συστήματος αν δεν ανατραπούν όλοι οι όροι της κοινωνικής δυστυχίας του καπιταλιστικού συστήματος. Με το πέρασμα όλου του κοινωνικού πλούτου σε αυτούς που τον παράγουν, με τη κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από τους ίδιους τους εργάτες μπορούν να αναδιοργανωθούν όλες οι κοινωνικές σχέσεις προς όφελος του δεινοπαθούντος λαού.

Ο δρόμος για το σκοπό αυτό περνά μέσα από την οργάνωση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας που δεν είναι εθιμοτυπικές απεργίες και πορείες. Είναι η προετοιμασία της εξέγερσης του λαού ενάντια στις αλυσίδες του διεθνούς κεφαλαίου που τρώει μαζί με τα ντόπια κοράκια του τις σάρκες όλου του ευρωπαϊκού νότου και κάθε γωνιά του πλανήτη για τη διάσωση του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η συνείδηση των μαχόμενων τμημάτων των εργαζομένων έχει ωθηθεί σε ένα υψηλότερο επίπεδο καθώς από τη μια μεριά είναι παρούσα η ανάγκη να δοθούν οι αγώνες και από την άλλη είναι παρούσες οι προδοσίες των επίσημων συνδικαλιστικών οργάνων σε κρίσιμες καμπές, ξεκινώντας φέτος από την προδομένη απεργία των καθηγητών το Μάιο, τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ και τις παρελάσεις δεκάδων ομοσπονδιών για να ‘στηρίξουν’ τον αγώνα των εργαζομένων διά ψηφισμάτων. Το απεργιακό κύμα του Σεπτεμβρίου έθεσε το ζήτημα της γενικής απεργίας διαρκείας και της μετωπικής σύγκρουσης με τη κυβέρνηση χωρίς καμιά αναβολή. Αυτή η εμπειρία  μετατρέπεται ολοένα και πιο συνειδητά, σε προσπάθεια  συγκρότησης απεργιακών επιτροπών, που αλλού πετυχημένα κι αλλού όχι,  ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην κυβέρνηση, αντιστέκονται στην υπονόμευση των αγώνων μέσα από στις γραμμές του εργατικού κινήματος και προωθούν τον έλεγχο των αγώνων από τα κάτω με άμεση συμμετοχή των εργαζομένων.

Όμως δεν είναι μόνο η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή συνεργασίας με την κυβέρνηση, την τρόικα κι εσχάτως με το συνδικαλιστικό της κρατικής ασφάλειας. Δίπλα στην επίσημη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των δυο μεγάλων κομμάτων που χρεοκόπησαν τη χώρα, βρίσκονται και τμήματα της αριστεράς που είτε δημιουργούν διαρκώς ταλαντεύσεις όταν χρειάζεται η μέγιστη αποφασιστικότητα, είτε πρόθυμα συνεργάζονται  με την επίσημη γραφειοκρατία για να σφυρίξουν τη λήξη αγώνων πριν καν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν για τη τύχη τους.

Μαζί με τους αναπτυσσόμενους εργατικούς αγώνες βρίσκονται και τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, οι πολυποίκιλες αυτο-οργανωμένες δομές που παλεύουν στις γειτονιές: ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης και κάθε μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης. Οποιαδήποτε μορφή αυτοργάνωσης, κάθε όπλο που χρησιμοποιεί η εργατική τάξη, πρέπει μαζί με τον άμεσο σκοπό συγκρότησής του να συνδέεται με τη συνολική αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων, δηλ. το ζήτημα της επανάστασης κι ανατροπής όλων των μορφών εκμετάλλευσης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι πολυποίκιλες μορφές οργάνωσης μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους όταν δεν ενσωματώνονται οργανωτικά και πολιτικά στις δομές του αστικού κράτους και τους περίπλοκους μηχανισμούς άσκησης της αστικής εξουσίας, αντιμάχονται τον κατακερματισμό και την εξατομίκευση,  επανασυλλογικοποιούν τη ζωή της εργατικής τάξης και συνδέονται με τους εργατικούς αγώνες.

Πέρα από την εχθρότητα του κράτους σε όλες αυτές τις μορφές οργάνωσης, υπάρχουν και δυνάμεις μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος που επιχειρούν να τις ενσωματώσουν στα πλαίσια μιας λεγόμενης «δημοκρατικής» διαχείρισης της κρίσης και να τις χρησιμοποιήσουν για την κυβερνητική τους αναρρίχηση εντός του συστήματος. Άλλες δυνάμεις τις απορρίπτουν ως ήδη ενσωματωμένες στο αστικό κράτος καλύπτοντας την πολιτική τους αποστασία από τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης του λαού και τη θέλησή του να αγωνιστεί σήμερα. Οι σημερινοί «αριστεροί» κατήγοροι είναι οι πρώτοι διδάξαντες την θεωρία των «σοσιαλιστικών νησίδων», μια θεωρία που δυσφήμησε τον αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και οδήγησε σε ανείπωτες καταστροφές.

Όλες οι προσπάθειες που οργανώνονται από συνελεύσεις γειτονιάς, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία,  πρωτοβουλίες ανέργων κοκ, αναδεικνύουν τα ζητήματα επιβίωσης (δουλειά, στέγη, παιδεία, υγεία και πρόνοια, τροφή, ρεύμα, νερό) και ως τέτοια οφείλουν να γίνουν προμετωπίδα του εργατικού κινήματος κι όχι να αποτελούν δευτερεύουσα θεματολογία των συνδικάτων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν στις γραμμές τους το γιγάντιο τμήμα των ανέργων σε μια αξιόμαχη πρωτοπόρα δύναμη και από εφεδρικός στρατός εργασίας του κεφαλαίου να γίνουν ο επαναστατικός στρατός του μαχόμενου εργατικού κινήματος.

Ένα πρόγραμμα εργατικών διεκδικήσεων είναι αναγκαίο. Δεν μπορεί όμως να είναι απλώς η απαρίθμηση -σωστών κατά τα άλλα- αιτημάτων. Έχουν νόημα αν αποτελούν σημεία εκκίνησης σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης που κινητοποιεί την τάξη μας για την υλοποίησή τους και συγκεντρώνουν όλο το δυναμικό στην επίλυση του κρίσιμου ερωτήματος ποια κοινωνική τάξη έχει την εξουσία.
Η προσπάθεια δημιουργίας νέων σωματείων με εργατική δημοκρατία, εργατικών σχημάτων σε πολυπληθείς εργασιακούς χώρους, η δικτύωση όσων αγωνίζονται στις γειτονιές με αυτοργανωμένες δομές αλληλεγγύης κι η οργάνωση σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα στις μεγάλες προλεταριακές πόλεις θα διαδραματίσουν σημαντικό πρωταγωνιστικό ρόλο στον ταξικό πόλεμο την επόμενη περίοδο.

Κινητήρια δύναμη για τη συγκρότηση της πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης είναι τα ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης για να δοθούν οι μάχες τόσο μέσα στις υπάρχουσες δομές του εργατικού κινήματος και ταυτόχρονα να συγκροτηθεί όλο το μάχιμο εργατικού δυναμικό που αντιτάσσεται, δεν εκπροσωπείται και δεν χωρά στις ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και τα εργατικά κέντρα, σε ανεξάρτητα κέντρα εργατικών αγώνων.

Η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος πρέπει να πείθει για την αναγκαιότητά της και δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα αναπαραγωγής πολιτικών ηγεμονισμών και χωρίς νόημα αντιπαραθέσεων που απαξιώνουν κάθε προσπάθεια στα μάτια των μαζών.
Σε κάθε βήμα πρέπει να προάγουμε και να υπερασπίζουμε την εργατική δημοκρατία ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη μιας ειλικρινούς συζήτησης μεταξύ διαφορετικών συλλογικοτήτων και αγωνιστών διαφορετικής προέλευσης που ενώνονται στη βάση της κοινής δράσης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα κι αναγνωρίζουν ότι απαιτούνται επαναστατικές ανατροπές στην οικονομία, τη κοινωνία και τη πολιτική.
Η σημερινή οξύτατη κρίση δεν επιτρέπει κανένα συμβιβασμό. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ «δεν θέλουμε πίσω τη σκλαβιά μας έστω και σ’ ένα ολόχρυσο κλουβί αλλά την απόλυτη λεφτεριά μας χωρίς κανένα συμβιβασμό».
Κοινή ήταν η δέσμευση όλων των συμμετεχόντων να επαναληφθεί σχετικά άμεσα η πανελλαδική συνάντηση, προωθώντας κι ένα καλέσμα πάλης που θα αποτελέσει τον κρίκο ενδιάμεσων τοπικών συσκέψεων σε βασικά προλεταριακά κέντρα της χώρας.
Βόλος, 15 Δεκέμβρη 2013
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας- Ιατρείο Αλληλεγγύης
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη)
*Στη συνέλευση συμμετείχαν εργαζόμενοι και αγωνιστές από:
Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική,
Γιατροί ΕΟΠΥΥ, διοικητικοί υπάλληλοι ΕΚΠΑ, Καθαρίστριες Υπουργείου Οικονομικών, Αλουμίνιο Ελλάδας (πρώην ΠΕΣIΝΕ), ΙΚΑ Μαγνησίας, ΕΛΙΝ Βιοκαύσιμα, ΟΤΑ Βόλου, ΟΣΕ, Ψυχική υγεία-Ειδική αγωγή Αττικής, ΤΕΕ, Λογιστές Αθήνας, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής,  Καθηγητές, Δημοσιογράφοι, Νοσοκομειακοί γιατροί, Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης, Άνεργοι, Φοιτητές
Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας- Ιατρείο Αλληλεγγύης,
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ,
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη),
Ομάδα για την Αταξική Κοινωνία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό (Λάρισα) ,
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής),
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)
Χαιρέτησαν:
Συντονιστικό επιτροπών Χαλκιδικής κατά του χρυσού
Επιτροπή αγώνα εργαζομένων στην ΕΡΑ Βόλου
Σύλλογος εργαζομένων διοικητικών υπαλλήλων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε (Βόλου)
Η πανελλαδική εργατική συνέλευση του Βόλου αναμεταδόθηκε live από το αυτοοργανωμένο διαδικτυακό ΡΑΔΙΟ ΠΑΡΑΣΙΤΑ “http://radioparasita.org” http://radioparasita.org και το υλικό έχει αποθηκευτεί στις παρακάτω διευθύνσεις:
http://radioparasita.org/node/486″ http://radioparasita.org/node/486
http://radioparasita.org/node/487″ http://radioparasita.org/node/487

ΒΟΛΟΣ: Η τύχη του γηροκομείου βρίσκεται στα χέρια και στους αγώνες των εργαζομένων



Το γεγονός ότι γίνεται μια έκτακτη συγκέντρωση παραγόντων για να διαπιστωθεί ότι το Γηροκομείο Βόλου βρίσκεται σε αδιέξοδο, οφείλεται αποκλειστικά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και στο γεγονός ότι η λειτουργία του ιδρύματος οφείλεται πια στις αποφάσεις των εργαζομένων και κανενός άλλου. Οι απλήρωτοι για μήνες εργαζόμενοι, ένα φαινόμενο που αγκαλιάζει πια μεγάλο τμήμα εργαζομένων όταν η ανεργία δεν έχει χτυπήσει τη πόρτα τους είναι αποτέλεσμα της κρίσης όχι του Γηροκομείου αλλά ολόκληρου του καπιταλισμού. Ενώ οι πασοκοδεξιοί κυβερνώντες έσωσαν τις τράπεζες δίνοντας σχεδόν 200δις€, χρεοκοπώντας τη χώρα, κυβερνήσεις, τραπεζίτες, επιχειρηματίες κι έμποροι όπλων είχαν αλισβερίσια με δις ενώ για το δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας δεν υπάρχει ούτε 1 ευρώ.
Το νέο, υπό ανάληψη καθηκόντων ΔΣ, δεν έχει κανένα λόγο να αναλάβει τη διοίκηση του ιδρύματος αν δεν λάβει τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις από τους εργαζόμενους ότι θα κάνουν……υπομονή.
Η σωτηρία όμως του Γηροκομείου δεν μπορεί να βασιστεί σε όσους μέχρι σήμερα βούλιαξαν τους εργαζόμενους στη δυστυχία και την ανεργία, στα μεροκάματα φτώχιας και διαλύουν κάθε τι που ήταν υπό δημόσιο έλεγχο και δημιουργούσε μια στοιχειώδη κοινωνική προστασία.
Λύση δεν υπάρχει μέσα στη δίνη της κρίσης και να υπάρξει μια «όαση» εξαίρεσης για κάποιους. Η λύση ή θα είναι για όλους μας ή για κανέναν. Ακόμα και σήμερα με τη φτώχια να εξαπλώνεται παντού κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν σε βάρος όλων μας. Η κρίση ισοπεδώνει τα πάντα και το μόνο όπλο που έχουμε είναι ο αγώνας.
Απαιτείται άμεση δράση των εργαζομένων και των φιλοξενουμένων στο Γηροκομείο μαζί με όλες τις δομές (κρατικές ή ιδιωτικές) υγείας και όλα τα μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης γιατί καμιά υπόσχεση δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας.
  • Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων
  • Πλήρης οικονομικός έλεγχος του Γηροκομείου από εκπροσώπους των εργαζομένων
  • Άμεση χρηματοδότηση από το κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία του Γηροκομείου
  • Δωρεάν πρόσβαση όσων έχουν ανάγκη στις δομές υγείας και πρόνοιας
  • Ούτε ένα ευρώ για τους δανειστές, τοκογλύφους. Πλήρης και μονομερής διαγραφή του χρέους.
  • Κοινός αγώνας όλων εργαζομένων και των ληπτών υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας για την ανατροπή των καταστροφέων της ζωής μας για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση κι εξευτελισμό.
Τέλος, σας καλούμε στην διαμαρτυρία-κινητοποίηση που οργανώνεται στα πλαίσια της πανελλαδικής δράσης για την υγεία την Πέμπτη, 30/1, 5μμ, στην πλ. Αγ. Νικολάου.


25 Γενάρη 2014
πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)