Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Πανελλαδική Καμπάνια "ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ"

Το κείμενο κάλεσμα για την πανελλαδική καμπάνια ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, 3-4-5-6 Απριλίου 

http://biom-metal.blogspot.gr/2015/03/3-4-5-6_30.html

Για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια!
ΣΤΗΡΙΞΤΕ – ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ – ΠAPTE MEPOΣ στην πανελλαδική καμπάνια που οργανώνουν:
τα Σωματεία εργατών ΒΙΟΜΕ & Τσιμέντων Χαλκίδας 
οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ
οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπ. ΟικονομικώΝ
οι σχολικοί φύλακες Θεσ/νίκης

Οι Εργάτες της ΒΙΟΜΕ, των Τσιμέντων Χαλκίδας, οι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών,  οι σχολικοί φύλακες Θεσ/νίκης, σωματεία, συνδικαλιστικές κινήσεις, πρωτοβουλίες, συλλογικότητες και κινήματα, ξεκινάμε ενωμένοι στις 3 Απρίλη από τη Θεσσαλονίκη (ΒΙΟΜΕ-ΕΡΤ3) μία διαδρομή αξιοπρέπειας με το "Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης" που θα καταλήξει στις 6 Απρίλη στην Αθήνα με πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Ενδιάμεσοι σταθμοί: περιφερειακές Ελεύθερες ΕΡΑ, εργοστάσιο Τσιμέντων Χαλκίδας, "άσπρα σπίτια", κέντρο Αθήνας.

Πρόκειται για μία αυτοοργανωμένη πρωτοβουλία "από τα κάτω" που στοχεύει αφενός στην άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας και της εργατικής τάξης και αφετέρου, στην υπενθύμιση προς την εξουσία, ότι η παλλόμενη κοινωνική/κινηματική δυναμική, κόντρα στη λογική της "πολιτικής ανάθεσης" και του "τέλους της ιστορίας", είναι σε θέση να δημιουργεί και να πολλαπλασιάζει κομβικά γεγονότα σε πραγματικό χρόνο όσο τα αιτήματα των αγωνιζόμενων παραμένουν αδικαίωτα. Αυτή την εξελισσόμενη δυναμική δεν πρέπει να την υποτιμήσει κανείς... πολύ περισσότερο αυτοί που διαχειρίζονται την πολιτική εξουσία. Εξάλλου, έως τώρα, τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Φτάσαμε έως εδώ με αγώνες και έτσι σκοπεύουμε να συνεχίσουμε.
-          Να ανακοπούν όλες οι δικαστικές απαιτήσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ και να επαναλειτουργήσει άμεσα και πλήρως το εργοστάσιο, κάτω από τον έλεγχο και την διαχείριση των εργατών. Δυο χρόνια τώρα κρατάμε το εργοστάσιο παλεύοντας να μείνουμε όρθιοι με αξιοπρέπεια, ενάντια στους μηχανισμούς της εργοδοσίας να ανακτήσει τον έλεγχο του εργοστασίου, το οποίο έχει εγκαταλείψει πάνω από τρία χρόνια αφήνοντας μας απλήρωτους, με σκοπό την οικοπεδοποίηση και το ξεπούλημά του.
-          Να επαναλειτουργήσει άμεσα η ΕΡΤ με όλες τις δομές της με ενσωμάτωση των αυτοδιαχειριστικών χαρακτηριστικών του πολύμηνου αυτοδιευθυνόμενου αγώνα, με αποκοπή από την κρατικιστική νοοτροπία ελέγχου από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, με διασφάλιση του αυτοδιοίκητου και της κυριαρχίας των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων που θα εκλέγουν τους (ανακλητούς) συντονιστές τους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα βάσει ΣΣΕ, ενσωμάτωση των αλληλέγγυων που συμμετείχαν ενεργά στην παραγωγή του αυτοδιευθυνόμενου προγράμματος, συμμετοχή της κοινωνίας στη συνδιαμόρφωση της "γενικότερης φιλοσοφίας του εκπεμπόμενου προγράμματος", μία ΕΡΤ ανοιχτή για τον λαό, ελεύθερη και ακηδεμόνευτη. 
-          Να ακυρωθούν όλες οι απολύσεις και να επαναλειτουργήσει άμεσα το εργοστάσιο τσιμέντων στη Χαλκίδα, γιατί η πολυεθνική εταιρεία αρνείται το άνοιγμα του εργοστασίου παρά τις δικαστικές αποφάσεις για επαναπρόσληψη μας στο τσιμεντάδικο.
-          Να επαναπροσληφθούμε τώρα όλοι οι απολυμένοι, “διαθέσιμοι” στο δημόσιο, να απαγορευτούν οι απολύσεις, να καταργηθούν όλες οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και το δολοφονικό καθεστώς των εργολαβιών, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
Οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ., στην Ελεύθερη Αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3, οι πληττόμενοι εργαζόμενοι στα τσιμέντα Χαλκίδος, οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες στο Υπουργείο Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες της Θεσσαλονίκης, η αγωνιζόμενη και καταπιεσμένη τάξη, λέμε δυνατά:
Βγαίνουμε από τον δρόμο τις κοινωνικής καταστροφής! Μπαίνουμε ενωμένοι στο δρόμο του αγώνα! 
Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!
Παλεύουμε να πάρουμε στα χέρια μας και να αρχίσουν επιτέλους να λειτουργούν τα εργοστάσια, να επαναπροσληφθούν όλοι όσοι απολύθηκαν στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στη διάρκεια των πέτρινων χρόνων των μνημονίων και της ολομέτωπης επίθεσης κράτους-κεφαλαίου, να βγει επιτέλους στον αέρα η φωνή της ίδιας της κοινωνίας μέσα από ένα πραγματικά δημόσιο Μέσο Ενημέρωσης με την απαραίτητη πια επαναλειτουργία της ΕΡΤ χωρίς άλλη καθυστέρηση. 
Οργανώνουμε το καραβάνι αλληλεγγύης και αγώνα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα για να κάνουμε πράξη  τη δυνατότητα να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας από αυτούς που μας την ποδοπάτησαν.
Δεν διαπραγματευόμαστε τις εργατικές και κοινωνικές μας ανάγκες!
Με αδιαμεσολάβητο αγώνα διαρκείας, αυτοδιαχείριση, άμεση δημοκρατία,
σωματεία βάσης, ταξική ενότητα και αλληλεγγύη
όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!
Καλούμε όλο τον εργαζόμενο και άνεργο πληθυσμό, την κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από τις μνημονιακές πολιτικές, τα προγράμματα διαρκούς λιτότητας και την καταστροφή που έφερε η καπιταλιστική κρίση να σταθούν δίπλα μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα για την άμεση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ικανοποίηση όλων των δίκαιων αιτημάτων μας.
Η νίκη είναι κοντά. Όχι γιατί μας περιμένει, αλλά γιατί ΕΜΕΙΣ βαδίζουμε προς αυτήν.


 
 

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ  ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ ΒΙΟΜΕ: http://www.eek.gr/index.php/concerninglabor/3326-psifismata-allileggyis-somateion-kai-syllogikotiton-diethneis-anakoinoseis-allileggyis-sti-viome

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

ΒΟΛΟΣ: Τοποθέτηση μέλους της πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ στην εκδήλωση "ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΑΣΗΣ"

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Βόλο στο ΧΩΡΟ ΚΙΝΗΜΆΤΩΝ, η εκδήλωση "Για μια Εργατική Ομοσπονδία Βάσης" που φιλοξενήθηκε από την Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών.
(http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html)

Σύντροφοι και συναγωνιστές από σωματεία βάσης που έχουν αναλάβει τη πρωτοβουλία για τη δημιουργία της, παρουσίασαν το κείμενο της πρότασης που πρόκειται να συζητηθεί τις επόμενες μέρες και στην Αθήνα (η συνάντηση εδώ: https://ergova.wordpress.com/) και που κατατίθεται σε διάλογο μέσα στο εργατικό κίνημα.

Μετά τις εισηγήσεις πραγματοποιήθηκε συζήτηση και τέθηκε πλήθος ερωτημάτων δημιουργώντας ένας γόνιμο έδαφος συνεργασίας μεταξύ αγωνιζόμενων τμημάτων της εργατικής τάξης που έχουν κοινές ανησυχίες για τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος την επόμενη κρίσιμη περίοδο.
 
Δημοσιεύεται η τοποθέτηση μέλους της πρωτΑΚΑΕ(Μαγνησίας), η οποία καλύπτει τα θέματα που ανέπτυξε προφορικά ο ΓΧ, εμπλουτισμένη σε ορισμένα σημεία στο γραπτό κείμενο.




ΕΚΔΗΛΩΣΗ για μια ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΑΣΗΣ
Στο Βόλο 8 Μάρτη 2015



Σύντροφοι και συντρόφισες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή εκδήλωση, με ένα συμβολισμό για την ημέρα της γυναίκας, κι ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους συντρόφους και τις συντρόφισες που έχουν αναλάβει τη πρωτοβουλία για μια ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΑΣΗΣ που βρίσκονται εδώ στο Βόλο για να μας παρουσιάσουν το σχέδιο των προτάσεών τους.

Όπως ήδη ανακοινώσαμε με το δελτίο τύπου, σήμερα φιλοξενούμε την εκδήλωση κι ως εκ τούτου το βάρος της εκδήλωσης από την άποψη της εισήγησης του θέματος πέφτει στις πλάτες των συντρόφων που βρίσκονται σήμερα κοντά μας.
Δικό μας καθήκον είναι να αναπτύξουμε τη κουβέντα, να θέσουμε ερωτήματα και προβληματισμούς για τα νέα καθήκοντα του εργατικού κινήματος που απορρέουν από τη σημερινή δραματική κατάσταση της εργατικής τάξης που περιλαμβάνει φυσικά τόσο τους εν ενεργεία όσο και τους εν δυνάμει εργαζόμενους, δηλ. τους άνεργους, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός ως βαμπίρ πίνει το αίμα ζωντανών και νεκρών.

Τα σημερινά συνδικάτα, εξαιτίας των γραφειοκρατικών τους ηγεσιών, η πρόσδεσή τους με το κράτος ή την εργοδοσία,  η απόρριψη από τη πλευρά τους εκατομμυρίων ανέργων, κι εκατοντάδων χιλιάδων που βρίσκονται στο όριο εργασίας-ανεργίας, ένα όριο εξαιρετικά ευμετάβλητο που επιδρά στη συγκρότηση της τάξης για τον εαυτό της, αποδυναμώνει ή διαλύει σωματεία μετατρέποντάς τα σε σφραγίδες ή «διεκδικητικά» όργανα εντός του συστήματος, χωρίς προοπτική. Τα όρια του γραφειοκρατικού κυβερνητικού συνδικαλισμού αναγνωρίστηκαν από πολλούς μέσα στα χρόνια της κρίσης που όταν δεν εκτόνωναν αγώνες, τους υπονόμευαν και ανοικτά τους πρόδιδαν.

Τα χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων ξεπήδησαν, ιδιαίτερα μετά το 2008 διάφορες μορφές αυτό-οργάνωσης της τάξης μας που επιχειρούν να επανασυλλογικοποιήσουν τη κατακερματισμένη ύπαρξη, να ξεπεράσουν την ατομικότητα και τη μερικότητα της πράξης των αγώνων και να δοθεί ένας συλλογικός αγώνας για όλη τη τάξη, πέρα από τα όρια «του εφικτού».  Το ζήτημα της ενότητας της τάξης μας παραμένει κομβικό, η ενότητα εργαζομένων και ανέργων και η πρόταση που κατατίθεται δίνει ένα δρόμο οργανωτικής συνένωσης αλλά σίγουρα απαιτείται κι ένα πρόγραμμα αιτημάτων γι αυτό.

Θεωρούμε ότι η σημερινή προσπάθεια εντάσσεται σε αυτή τη διαδικασία.

Τα ζητήματα που μας απασχολούν όλους:

  • Ποιοι είναι οι όροι, κοινωνικοί, συνδικαλιστικοί, πολιτικοί που έχουν τη δυνατότητα να ενοποιήσουν τους αγώνες εργαζομένων και ανέργων για να διεκδικήσουμε όλα όσα μας αφαιρέθηκαν με καταστροφικό τρόπο.
  • Πως οι άμεσες διεκδικήσεις, για το καθημερινό ψωμί συνδέονται με ένα κόσμο χωρίς ταξικές διακρίσεις, εκμετάλλευση, εδώ και σε όλο τον κόσμο.
  • Ποιες μορφές οργάνωσης πρέπει να πάρουν τα παραπάνω.

Η πρωτοβουλία μας δεν έχει λάβει κάποια απόφαση επί του κειμένου πρότασης, είναι όμως ενήμερα για τη πρόταση κι επιλέξαμε να γίνει η σημερινή εκδήλωση έστι ώστε οποιοσδήποτε προβληματισμός να είναι πλουσιότερος αμέσως μετά. Ως εκ τούτου οι παρακάτω επισημάνσεις είναι προσωπικές και τις οποίες θα συζητήσουμε στην επόμενη συνέλευσή της πρωτοβουλίας μας.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι σε όλο το σχέδιο της πρότασης υιοθετούνται δυο στοιχεία που κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικά και αναπόφευκτα αλληλένδετα.
Η Εργατική Ομοσπονδία δεν πρόκειται να διεξάγει μόνο καλύτερα τους καθημερινούς αγώνες γιατί θα διαμορφώνει τους όρους τους αλλά δηλώνει ρητά ότι παλεύει για τη κατάργηση και ανατροπή του καπιταλισμού με ένα διεθνιστικό και όχι εθνικιστικό προσανατολισμό αναφέροντας και το «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», η τελευταία πρόταση του κομμουνιστικού μανιφέστου επιχειρώντας να πιάσει το νήμα της κοινωνικής χειραφέτησης.

Αλληλένδετο με αυτό είναι ότι το σύνολο των αποφάσεων και λειτουργίας της θα έχει έναν αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα κι επειδή δεν ξεκινάει από τη κλίμακα του «μικρού» αλλά των μεγάλων καθηκόντων αναζητά ένα δρόμο πανελλαδικής συζήτησης και κοινής δράσης μεταξύ των μελών της Ομοσπονδίας.
Εκείνο όμως που απαιτεί περισσότερη συζήτηση και πρέπει να αποσαφηνιστεί είναι το κατά πόσο η παραχώρηση πλήρους αυτονομίας στα μέλη της να διαφοροποιούνται πάνω σε συλλογικές αποφάσεις ενδυναμώνουν την ενότητα στη δράση.
Συνήθως, το ζήτημα αυτό αποκτά κρίσιμη σημασία σε γεγονότα εκρηκτικά για τη ταξική πάλη (γενικές απεργίες, εξεγέρσεις κλπ) και όχι σε δευτερεύοντα ή τριτεύοντα ζητήματα. Νομίζω ότι εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι απλώς μια τυπική προσήλωση στις «αξιακές αρχές» που αποτελούν το προοίμιο του κειμένου, εκείνο που ενδιαφέρει όλους μας, είναι όχι η διατύπωση στα λόγια αλλά η έμπρακτη απόδειξή τους. Εδώ ενυπάρχει ο κίνδυνος, στη κρίσιμη αναμέτρηση, να προσμετρώνται δυνάμεις στην Ομοσπονδία οι οποίες (δυνητικά)  να παίρνει εχθρική θέση στις συλλογικές αποφάσεις αλλά να διατηρούν τη προσήλωση στις «αξιακές αρχές» και μάλιστα να μην υπάρχει και η δυνατότητα δημόσιας κριτικής μόνο και μόνο για να διαφυλαχτεί μια επίπλαστη ενότητα της Ομοσπονδίας. Μια τέτοια προσέγγιση θα έθετε σε κίνδυνο εκ θεμελίων όλο το εγχείρημα.

Δεν πρέπει να μείνουμε σε φράσεις ή προτάσεις στο κείμενο που πιθανόν κάποιος θα έδινε διάφορες ερμηνείες που πρέπει φυσικά να φωτιστούν αν τυχόν προκύψουν διαφορετικές ερμηνείες μέσα από τη συζήτηση που θα ακολουθήσει.
Θέλω όμως να διευκρινίσω τουλάχιστον σύντομα, ένα δυο σημεία.

Το ζήτημα της Ομοσπονδίας επιχειρεί να αντιπαραθέσει στο υπαρκτό συνδικαλιστικό μοντέλο, το οποίο ονομάζει κάθετης οργάνωσης, το νέο μοντέλο οργάνωσης του συνδικαλισμού βάσης πάνω στις αρχές της οριζοντιότητας, της αντι-ιεραρχίας και της κινηματική δράσης.

Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να αποφευχθεί, ένα σφάλμα που αφορά το ζήτημα της εξουσίας, συνήθως με αυτό αναφερόμαστε στην άσκηση εξουσίας  των ανθρώπων πάνω σε άλλους ανθρώπους, εννοούμε μια σχέση υποταγής ή σφετερισμού της θέλησης των ανθρώπων, πάνω στο οποίο νομίζω ότι όλοι είμαστε απόλυτα εχθρικοί και συμφωνούμε ότι το απορρίπτουμε.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται όμως είναι το εξής: Μιλάμε για κάθε μορφή εξουσίας ή υπάρχουν «εξουσίες» οι οποίες δεν καταργούνται σε κανένα «μοντέλο» οργάνωσης της κοινωνίας. Ποιες μορφές εξουσίας απορρίπτουμε έτσι ώστε να δεχτούμε οριζοντιότητα και αντι-ιεραρχία ως μορφή οργάνωσης της Ομοσπονδίας;
Δεν μπορώ να το πω με πιο απλά λόγια, γιατί θα χρειαζόταν να κάνουμε φιλοσοφική συζήτηση μόνο σε αυτό. Θα το πω με ένα απλό παράδειγμα:
Όλοι έχετε μπει σε κάποιο επιβατικό πλοίο κι έχετε ταξιδέψει. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν ομάδες εργασίας σε όλο το πλοίο, στις μηχανές, στ΄αμπάρια, στο πηδάλιο κλπ. Υπάρχουν και οι επιβάτες που ταξιδεύουν. Όλοι γνωρίζουμε ότι σε κάθε πλοίο υπάρχει ένας καπετάνιος. Νομίζω ότι πρέπει να δεχτούμε ότι σε κανένα κοινωνικο-οικονομικό σύστημα δεν πρόκειται να καταργηθεί ο καπετάνιος, ανεξαρτήτως του ποιος του ανέθεσε τα καθήκοντα ή ποιες είναι οι μορφές ελέγχου επιβάλλονται απέναντι σε έναν άνθρωπο επιφορτισμένο να πάει με ασφάλεια το πλοίο από το ένα λιμάνι στο άλλο. Η αναγκαιότητα άσκησης εξουσίας του καπετάνιου πάνω σε όλους, πλήρωμα και επιβάτες δεν φαίνεται καλύτερα από τη στιγμή της κρίσης. Όταν το καράβι πρέπει να εκκενωθεί γιατί έπεσε σε ένα ύφαλο και όλη η ευθύνη και η «εξουσία» που του έχει εκχωρηθεί για την εκκένωσή του, η σωτηρία ή όχι όλων, εξαρτιόνται από έναν άνθρωπο. Κανείς μας δεν θα έμπαινε σήμερα σε καράβι για να ταξιδέψει χωρίς καπετάνιο, εκτός αν η μελλοντική μας κοινωνία καταφέρει να πηγαίνει τα καράβια με ασφάλεια από λιμάνι σε λιμάνι χωρίς πλήρωμα κι έτσι χωρίς καπετάνιο. Υπάρχει οριζοντιότητα και αντι-ιεραρχία στο καράβι της στιγμή της εκκένωσης; Όχι. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ιεραρχία υφίσταται ανεξάρτητα από τη θέληση ή τη βούληση των ατόμων, πρόκειται για μια φυσική αναγκαιότητα, αν θέλει κάποιος να ταξιδέψει.

Είναι ένα ερώτημα γιατί αντί για τον τίτλο «οριζοντιότητα» δεν τίθεται ως αρχή ότι «όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις γενικές συνελεύσεις των μελών», αντί του τίτλου «αντι-ιερρχίας» δεν τίθεται η αρχή «δεν υπάρχουν Διοικητικά Συμβούλια ή πρόεδροι, παρά μόνο εξουσιοδοτημένοι από τη συνέλευση αντιπρόσωποι για το άλφα ή βήτα ζήτημα, αιρετοί (ή κατόπιν συμφωνίας όπως αναφέρει το κείμενο για όλες τις αποφάσεις) και άμεσα ανακλητοί από τη συνέλευση των μελών». Η σχετική ορολογία (οριζοντιότητα, αντι-ιεραρχία) που παραπέμπει στις διαδικασίες συνελεύσεων γειτονιάς της Αργεντινής αλλά και του αναρχικού χώρου ίσως αποτελέσει ένα εμπόδιο προσέλκυσης περισσότερων αγωνιζόμενων τμημάτων της εργατικής τάξης που απορρίπτουν κάθε μορφή εξουσίας απέναντι σε ανθρώπους αλλά σέβονται την ιεραρχία που προκύπτει από τις φυσικές διαδικασίες οργάνωσης της κοινωνίας κι εκ τούτου εξουσιοδοτούν κάποιον να ασκήσει την «εξουσία» του όταν είναι καπετάνιος σε ένα πλοίο ή ο πιλότος σε ένα αεροπλάνο.
Δεν πρέπει να κρύψουμε κάτω από μια μορφή οργάνωσης, μια φυσική αναγκαιότητα, το ζήτημα της αντιπροσώπευσης, εφόσον μιλάμε για τα μεγάλα καθήκοντα και μεγάλους αριθμούς, Δεν χρειάζεται κάποιο φύλλο συκής επί αυτού, ζήτημα που θα τεθεί αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, με τη μαζικοποίηση της Ομοσπονδίας, τις ευθύνες που απορρέουν από αυτή την αναγκαιότητα αλλά και με ποιο τρόπο, η αντιπροσώπευση στην Ομοσπονδία να μη δημιουργήσει νέους εξουσιαστές.


Θέλω να επισημάνω ότι ανάμεσα σε αυτά τα αλληλένδετα ζητήματα, της επανάστασης και της αμεσοδημοκρατίας, των κάθετων και οριζόντιων μορφών, της ιεραρχίας και της αντι-ιεραρχίας, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε, να συνεργαστούμε, να συμπορευτούμε, να διεξάγουμε κοινό αγώνα με όλους όσους υποτάσσουν όλες τις μορφές και διαδικασίες οργάνωσης στα καθήκοντα της επανάστασης και όχι το αντίστροφο.

Το σχέδιο πρότασης, γραπτό πλέον, δημόσια και ανοικτά μπαίνει σε συζήτηση σε ένα ευρύτερο κύκλο αγωνιστών για να πουν τη γνώμη τους, να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν, να υποβάλλουν ερωτήματα και προτάσεις επί αυτού κι ελπίζω ότι αυτή η τοποθέτηση που κάνω να είναι μια συμβολή στη συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει μέσα στο εργατικό κίνημα.

Συντροφικά,

8/3/2015
Γιάννης Χατζηγιάννης
Μέλος της Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015