Εκλογές στο Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς: Για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από εργοδοσία και κράτος

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ.

Η προσωπική μου δέσμευση για τις εκλογές στο ΕΚ Λιβαδειάς.

Συνάδελφοι-ες, βρισκόμαστε για πέμπτη χρονιά στην δίνη της χρεοκοπίας του Ελληνικού καπιταλισμού. Η ιδιόμορφη πτωχευτική διαδικασία που έχει επιλεγεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ για την Ελλάδα, έχει να κάνει μόνο και μόνο με τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης σε ένα Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ντόμινο. Οι επιλογές των συνεχόμενων μνημονίων έχουν στόχο την αφαίμαξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αξίας που παράγεται από την εργατική τάξη και την εκποίησή της για τους διεθνείς κεφαλαιοκράτες δανειστές. Αυτή η “εκποίηση” την περίπτωσή μας αφορά την υποταγή σε συνθήκες καταστροφής όλων των όρων ζωής που μέχρι σήμερα η κοινωνία μας είχε αναπτύξει, (κρατική μέριμνα για υγεία , παιδεία, ασφάλιση, φως, νερό , σκουπίδια, κλπ.). Στην δε αγορά εργασίας, επίσημα πλέον έχει δημιουργήσει 1,5 εκ ανέργους και από αυτούς μόνο 270χιλ έχουν επίδομα (για πόσο ακόμα;), με την ανασφάλιστη εργασία να κυριαρχεί και με μισθούς – όπου αυτοί πληρώνονται να μη καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες.
Στους χώρους δουλειάς οι εργάτες αντιμετωπίζουν κάθε μέρα την ανεπάρκεια των πρωτοβάθμιων σωματείων. Οι εργοστασιακές αυτές οργανώσεις και οι κλαδικές έρχονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα τις έλλειψης ρευστότητας των επιχειρήσεων και των ιδιοκτητών τους και μη μπορώντας από μόνες τους να το απαντήσουν υποτάσσονται στην ανεπάρκειά τους. Γίνεται φανερό πλέον στους εργάτες πως δεν μπορεί να προέλθει λύση παλεύοντας μόνο συνδικαλιστικά με τους μεμονωμένους εργοδότες που από την ύφεση και την έλλειψη ρευστότητας εγκαταλείπουν τις επιχειρήσεις στην σκουριά και τους εργάτες στο έλεος της ανεργίας. Και ενώ όλο και περισσότερο γίνεται αντιληπτό στους εργάτες πως ακόμα και για αγώνες σε μεμονωμένες επιχειρήσεις είναι ανάγκη να στρατευτούν όσο δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, οι τριτοβάθμιες οργανώσεις αλλά και δευτεροβάθμιες, (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες) αρνούνται να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις και να δώσουν στους αγώνες την διάρκεια και τις πολιτικές διαστάσεις που θα ανοίξουν δρόμο για προοπτικές.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει αποκαλυφθεί όχι μόνο ανεπαρκής αλλά και βασική τροχοπέδη των αγώνων αναλαμβάνοντας εργοληπτικά την εκτόνωση των μαζών.
Σήμερα η αναβλητική στάση των γραφειοκρατών
και έτσι η πολιτική και οργανωτική ανεπάρκεια των αγώνων που τελικά εξαγγέλλονται σπέρνουν την απελπισία, απογοητεύουν και γεμίζουν οργή και αγανάκτηση τους εργάτες. Αυτό παίζει καταλυτικό ρόλο στο μπλοκάρισμα της αγωνιστικής κίνησης των λαϊκών μαζών, γιατί αποτρέπει την προσέγγιση των οργανωμένων και ανοργάνωτων εργατών, των μικροαστών και της τεράστιας μάζας του κόσμου της εργασίας ,που είναι ή άνεργη ή δουλεύει σαν δούλος ή είναι αποκλεισμένη κοινωνικά. Εγκλωβίζουν νέους πρωτοπόρους εργαζόμενους στα γρανάζια ενός γραφειοκρατικού και ανούσιου εκφυλισμένου συνδικαλισμού που τράφηκε πίσω από κλειστές πόρτες υπουργείων υπηρετώντας προσωπικές φιλοδοξίες βουλευτών και τοπαρχών επιζητώντας προσωπικά οφέλη σαν αντάλλαγμα του ελέγχου των εργατών. Είναι αυτοί που με δικαιολογίες του τύπου “ήξεραν τι υπόγραφαν” αρνούνται να αποκαταστήσουν για τους νέους εργαζόμενους δικαιώματα που αυτοί είχαν όταν έπιασαν δουλειά.
Είναι αναγκαίο λοιπόν, να καταλάβουμε πρώτα εμείς πού βρίσκει τις αντοχές αυτό το εκφυλισμένο υβρίδιο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Να θυμίσουμε ποια ήταν η εγγύηση του ΓΑΠ, που δόθηκε μέσω του Παπακωνσταντίνου στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους για την επιτυχία των προγραμμάτων «σωτηρίας» του Ελληνικού καπιταλισμού: «έχουμε τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος». Όμως αυτός ο επικίνδυνος για τα συμφέροντα των εργατών, γραφειοκρατικά εκφυλισμένος συνδικαλισμός, καταφέρνει να επιβιώνει αγκιστρωμένος στο υποσυνείδητο των συνδικαλισμένων και μη εργατών. Όλες οι μέχρι σήμερα αξιόλογες από άποψη μαζικότητας κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν, έγιναν με κάλεσμα των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, παρά το ότι οι εργάτες προτίμησαν να διαδηλώσουν κάτω από τα πανό των συνδικάτων τους, με την διοίκηση της ΓΣΕΕ να “τρέχει” να μπει στις πορείες έστω και στην ουρά τους.
Η ανάγκη αποκάλυψης στους εργάτες του μηχανισμού λειτουργίας του εκφυλισμού αποτελεί το πρώτο βήμα για να ξεκαθαρίσει από την σύγχυση που για χρόνια οι γραφειοκράτες εσκεμμένα του καλλιέργησαν. Στην πάλη μας μέσα στους εργάτες πρέπει να κατανοήσουμε, να αποκαλύψουμε και να καυτηριάσουμε την αλλοτρίωση και την έκπτωση που έχει επιφέρει η παραπάνω διαφθορά των κυβερνητικών κύρια συνδικαλιστών , στις συνειδήσεις των εργατών και αποτελεί αυτό απαραίτητο όρο για να κατανοηθεί από τους εργάτες πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είναι όλα μάταια και είναι δυνατό να παλέψουν και να νικήσουν. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση δεν είναι δυνατόν να οργανωθεί καμία σοβαρή προσπάθεια που θα συσπειρώνει εργάτες για να παλέψουν τα ζητήματα ζωής που η κρίση έχει θέση με επιτακτικό τρόπο πλέον.
Σήμερα είναι αναγκαίο σε εμάς να κάνουμε κατανοητή στην τάξη την νέα κατάσταση που διαμορφώνει η παγκόσμια οικονομική και πολιτική κρίση του καπιταλισμού, και ιδιαίτερα η χρεοκοπία της χώρας, ώστε να κατανοηθεί πως σήμερα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για τις λύσεις του παρελθόντος. Λύσεις που βασίζονταν στην συναλλαγή των συνδικαλιστών με την εργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση.
Να καταλάβουν πως – αυτό που συνέβαινε μέχρι πριν την κρίση – η διαχείριση δηλαδή των σεμιναρίων των εκδρομών και η «τακτοποίηση» τον παιδιών σε θέσεις εργασίας, μέσω των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ήταν το αντάλλαγμα για να δημιουργηθεί το εκφυλισμένο υβρίδιο που υπέταξε στα πλαίσια του συστήματος τα όνειρα του τότε κινήματος, σήμερα μεταλλάσσεται με την μετατροπή του σε ΜΚΟ (Ι.Ν.Ε Γ.Σ.Ε.Ε.) που αναλαμβάνει να διαχειρισθεί την αποδιοργάνωση της εργασίας με την προώθηση της χωρίς δικαιώματα μερικής απασχόλησης. Δήμοι, ιδιωτικές και συνδικαλιστικές ΜΚΟ προς χάριν της δήθεν καταπολέμησης της ανεργίας, είναι ο πολιορκητικός κριός ενάντια στην εργασία.
Αντί για διεκδικήσεις λιγότερου χρόνου εργασίας και μιας γενναίας αύξησης στην πληρωμή της υπερωρίας ώστε να αναγκαστούν σε νέες προσλήψεις οι εργοδότες, αυτοί καταργούν κάθε εργασιακό δικαίωμα. Η απειλή να μετατραπούν τα συνδικάτα που εντάσσονται στους σχεδιασμούς αυτούς σε μηχανισμούς διαμεσολάβησης στην προσφορά της εργασίας υπό καθεστώς δουλείας με έσοδα από την κατά κεφαλή εργασία κάθε ενοικιαζόμενου, υλοποιείται τώρα. Για να μπορείς να έχεις κάποιο εξάμηνο δουλειά, (μερικής απασχόλησης, με περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα και μισθό 580^Ε και κάτω, χωρίς να γνωρίζεις αν και πότε θα πληρωθείς) θα πρέπει να έχεις άνθρωπο στο συνδικάτο. Είναι χαρακτηριστικό πως τα προγράμματα αυτά είναι τα μόνα που επιδοτούνται μέσα στην κρίση και την γενική επενδυτική ανομβρία. με «επενδυτικά» κονδύλια που έρχονται από την ΕΕ. Έτσι προωθούν μαζί με τις νέες απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες, το νέο υλικό δέσιμο των γραφειοκρατών, σαν διαμεσολαβητών των εργατών με την κρατική εξουσία που λόγω τις επιβολής των απεχθέστατων μέτρων κινδύνεψε να σπάσει.
Η ανάγκη λοιπόν να καταγγείλουμε κρατώντας μια στάση που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη με την τάξη είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να προωθήσουμε πολιτικές που θα ορθώσουν το κίνημα ενάντια στην Κυβέρνηση και το Μνημόνιο και θα το κάνουν να σταθεί στα πόδια του να διεκδικήσει την ζωή του.
Συνάδελφοι-σες, πάλεψα μέσα από το ψηφοδέλτιο των ανεξάρτητων συνδικαλιστών στο Αλουμίνιο της Ελλάδος, με την παράταξη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, με κύριο στόχο ενάντια σε αυτόν τον γραφειοκρατικό εκφυλισμό των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σήμερα οι ανάγκες του αγώνα για μια νικηφόρα πάλη που θα προστατέψει την αξιοπρέπεια στην ζωή των εργαζόμενων μαζών απαιτεί να δοθεί μια μάχη με δυνάμεις που παρεμποδίζουν ξεδιάντροπα πλέον την ανάπτυξη εκείνων των στοιχειωδών ζητημάτων εμπιστοσύνης που απαιτούν οι καιροί για γίνει δυνατό να αναπτυχθούν εργατικοί αγώνες με πνοή νίκης.
Υπακούοντας στις δυο αποφάσεις που σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις της παράταξης πάρθηκαν (μια με τους αντιπροσώπους του ΕΚ και μια σε ευρύτερη μάζωξη του σχήματος) θα κατέβω υποψήφιος με την παράταξη διεκδικώντας έδρα στο ΔΣ του ΕΚΛ, ζητώντας την υποστήριξη των αντιπροσώπων με πολιτικό και μόνο κριτήριο, την δουλειά μας στην προηγούμενη διοίκηση και δεν θα υποκύψω σε αδιαφανείς συναλλαγές που μπορεί να μου εξασφάλιζαν την παρουσία στο ΔΣ αλλά θα λειτουργούσουν άμεσα ή έμμεσα ενάντια στις αρχές μου για την ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από κάθε επιρροή από την εργοδοσία και το κράτος. 

Παπαδημητρίου Σωτήρης

υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ για το ΔΣ του ΕΚΛ.