ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΚΑΕ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013

Μέσα στη φωτιά των αγώνων έγινε η τακτική μηνιάτικη παναττική συνέλευση της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών.

Δεν θα μπορούσαν να μην συμβάλουν με την πολύτιμη εμπειρία τους, εργαζόμενοι από εργασιακούς χώρους που βρίσκονται σε αυτούς τους αγώνες. Έτσι αμέσως μετά την αρχική εισήγηση, τον λόγο πήραν απεργοί διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατροί του ΕΟΠΥΥ κι εργαζόμενοι στα ψυχιατρεία του Δαφνιού και Δρομοκαΐτειου που χαράσσουν τον δρόμο των κινητοποιήσεών τους. Όλοι οι εργαζόμενοι μετέφεραν το κλίμα των αγώνων τους από όπου προκύπτουν 3 κοινά στοιχεία, για πρώτη φορά σε εκρηκτικές αναλογίες.

-Πρώτον ο δυναμισμός κι η μαχητικότητα των εργαζόμενων, που βλέποντας ένα μη μέλλον να κατατρώγει το παρόν τους δεν κάνουν βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις τους.

-Δεύτερον ο τρόπος λήψης των αγωνιστικών τους αποφάσεων: μέσα από τις πραγματικά μαζικές γενικές τους συνελεύσεις με γεύση εργατικής δημοκρατίας.

-Τρίτον το ξεπέρασμα στην πράξη –όχι χωρίς τριγμούς και σκαμπανεβάσματα- της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, είτε κυβερνητικής είτε σταλινικής.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των συντρόφων:

1.Η κυβερνητική γραφειοκρατία ξεφτιλίζεται και διαλύεται καθώς σε συνθήκες ολικής χρεωκοπίας του καπιταλισμού ο μηχανισμός της(ρουσφέτια, απειλές, εκβιασμοί κλπ) αποτελεί ξεπερασμένο όπλο που το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι πείνα, φτώχια, απολύσεις.

2.Η σταλινική γραφειοκρατία παίζει ανοιχτά προδοτικό ρόλο και αυτό γίνεται αντιληπτό από τους εργαζόμενους. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει τρανταχτή σύμπτωση των προτάσεων του ΠΑΜΕ με εκείνων της ΠΑΣΚΕ, όπως στην περίπτωση της συνέλευσης των διοικητικών υπαλλήλων ΕΜΠ, όπου η πρόταση απεργοσπασίας μετονομάστηκε σε «αγωνιστική επαγρύπνηση».

3.Ρεφορμιστικές και κεντρίστικες δυνάμεις συμμετέχουν ενεργά στους αγώνες, προσπαθώντας ομως να τους στρογγυλέψουν. Αυτό είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να αναγνώσουν την αντικειμενική κατάσταση καθώς και του άκρατου πεσιμισμού τους, που προκύπτει από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην εργατική τάξη και στη δύναμη των αγώνων της.

4. Δημιουργούνται νέα εργατικά σχήματα κι ενισχύονται υπάρχοντα που παλεύουν την επαναστατική προοπτική.

5. Κυρίως δημιουργούνται απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα που αναλαμβάνουν το προχώρημα των αγώνων και που αντιπαρατίθενται και ξεπερνούν τις υπάρχουσες γραφειοκρατικές διοικήσεις των σωματείων και των σύλλογων εργαζόμενων. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που η γραφειοκρατία επιχειρεί να εμπλακεί σε αυτά προκειμένου να τα κανιβαλίσει. Επίσης έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου ρεφορμιστικές δυνάμεις εμφανίζονται ευκαιριακά και με απώτερο σκοπό την ψηφοθηρία σε επερχόμενες εκλογές για νέο ΔΣ.

6.Οι εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών αναζητούν τον τρόπο να προστατέψουν τον λαό που έχει την ανάγκη των υπηρεσιών αυτών χωρίς να κάνουν βήμα πίσω στον αγώνα. Γενικότερα υπάρχει πλέον αλλαγή όχι μόνο στην πράξη των αγώνων αλλά και στην αντίληψη της πράξης αυτής.

Τόσο στην εισήγηση όσο και στο κλείσιμο της πολιτικής μας διαδικασίας έγινε ξεκάθαρο πως όποιοι πρόσφατοι αγώνες έχουν ηττηθεί, αυτό έχει συμβεί λόγω της προδοτικής ή λαθεμένης στρατηγικής των ηγεσιών τους. Αναφέρθηκε όμως ρητά πως η μεγάλη μάχη είναι μπροστά μας και χρειάζεται προετοιμασία. Ακριβώς στη βάση της πραγματικότητας των αγώνων κι όλων των ερωτημάτων που προκύπτουν από αυτούς έγινε σε όλους μας φανερή η αναγκαιότητα να συμβάλλουμε στην επιτυχία της δεύτερης πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης στο Βόλο στην οποία συμμετέχει κι η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ, μαζί με το σωματείο της ΒΙΟΜΕ, τη λαική συνελεύση και Ιατρείο Αλληλεγγύης στο Βόλο, με επιτροπές ενάντια στο Χρυσό της Χαλκιδικής, την πρωτοβουλία για συντονισμό σωματείων βάσης Εργαζόμενων-Άνεργων Θεσσαλονίκης και πλήθος αγωνιστών.

Γιατί εκείνο που φάνηκε από τις τοποθετήσεις όλων των εργαζόμενων αγωνιστών είναι πως οι σημερινοί αγώνες δεν μπορούν να περιχαρακώνονται σε ένα στενό συνδικαλιστικό αγώνα. Αυτός είναι ο λόγος που η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών δεν είναι συνδικαλιστικό σχήμα, ούτε επιχειρεί να ενώσει προεδρεία -υπαρκτά ή ανύπαρκτα. Εκείνο που έχουμε να υπερασπίσουμε δεν είναι -απλά- μισθοί ή συντάξεις αλλά την ίδια την ζωή που καταστρέφεται σε κάθε επίπεδο κι απαιτεί τη συνολική πάλη για την ανατροπή του συστήματος.

Όπως ειπώθηκε, «οι απολυμένοι, απλήρωτοι, άνεργοι δεν είναι αλλού. Είναι εδώ κι είμαστε όλοι μας». Μένει να συνδεθεί η εργαζόμενη κι η άνεργη εργατική τάξη στο δρόμο και στις συνελεύσεις, να συνενώσουμε τις εμπειρίες μας και το όραμά μας  και να παλέψουμε την ανατροπή -εδώ και τώρα- της κυβέρνησης. Μαζί να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε κάθε προσπάθεια εγκατάστασης μιας αστικής κυβέρνησης: μέσα από το όπλο της εξέγερσης, της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας. Αυτό είναι το μόνο όπλο που μπορεί να αποσπάσει την εξουσία από τις βδέλλες της αστικής τάξης. Παίρνοντας όλη την εξουσία στα χέρια μας, η εργατική τάξη μπορούμε να βάλουμε μπροστά την συνολική αναδιοργάνωση της κοινωνίας για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Αυτό απαιτεί να ζήσει στα σπλάχνα κάθε αγώνα η συνολική πολιτική πάλη και ταυτόχρονα ένα ειδικό σχέδιο για την επιτυχία του.