6 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11 πμ στο Μουσείο

Γιατί κανένας άλλος δε μπορεί και δε θέλει να υπερασπίσει τις ζωές μας από την συνεχιζόμενη επίθεση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η οποία για να μας υπνωτίσει, παίζει για άλλη μια φορά το κακόγουστα στημένο θέατρο περί σκληρών διαπραγματεύσεων με την τρόικα.

Ούτε ελπίδα μπορούν να τάξουν, ούτε να λύσουν τα ζητήματα της ζωής μας

Τα έχουν συμφωνήσει όλα εδώ και ένα χρόνο πριν. Μηχανισμούς κινητικότητας απολύσεων για 700.000 δημόσιους υπάλληλους. Περικοπή κατά 26% της χρηματοδότησης στα ασφαλιστικά ταμεία, αυτά που φαλίρισαν πριν ένα χρόνο. Απελευθέρωση των απολύσεων σε ΔΕΚΟ, βιομηχανίες και συνολικά στον ιδιωτικό τομέα, στον οποίον θα επιβάλλουν ατομικές συμβάσεις εργασίας δουλεμπορίου. Όλα αυτά που κάνουν τώρα πως διαπραγματεύονται, είναι υπογεγραμμένα στα μνημόνια που έχουν υπογράψει. Και αν παίζεται αυτό το θέατρο, είναι γιατί καταλαβαίνουν πως πρέπει να έχουν το φόβο μας.

Και πρέπει να έχουν το φόβο μας, γιατί αυτή τη φορά, δεν υπάρχει κάποια οικονομική βοήθεια από κάπου αλλού, ή τουλάχιστον να μπορούν να δείξουν ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το σύστημά τους, η ίδια η καπιταλιστική κρίση οδήγησε πριν από μερικές ημέρες τις ίδιες τις Η.Π.Α. στη χρεοκοπία, που παροδικά μόνο την αντιμετώπισε, τα κέντρα του κεφαλαίου κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο στη Γαλλία γιατί η κρίση πλέον την καίει, ενώ η ίδια η γερμανική καπιταλιστική οικονομία μπαίνει σε προβλήματα. Για αυτό και δεν μπορούν να καταλήξουν σε κυβέρνηση, η ευθύνη της επίθεσης στους εργαζόμενους του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κέντρου, είναι βαριά.

Μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε

Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να κάνουμε στην άκρη αντιπάλους που μεταμφιέζονται σε φίλους της εργατικής τάξης. Πρώτα από όλα, τον αστικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Που συνεχίζει να αναζητά έναν ανθρώπινο καπιταλισμό, όπου θα συνεχίζουν να τάζουν ψίχουλα σε όλους μας από τον πλούτο που παράγουμε, και κυλάει σαν νερό μέσα από τα χέρια μας. Που απουσιάζουν, από εργατικούς αγώνες, όπως αυτός των διοικητικών υπαλλήλων στα Α.Ε.Ι., όπου συνδικαλιστές σάρκα από τη σάρκα τους, μαχαιρώνουν, μάταια βέβαια, έναν αγώνα που εδώ και οκτώ εβδομάδες διδάσκει όλους μας, και μας καλεί επειγόντως να συντονίσουμε το βηματισμό μας.

Να απορρίψουμε τα διάφορα εθνικά καλέσματα αντιμετώπισης, υποτίθεται της κρίσης. Χρυσαυγίτες αλλά και τμήματα του αστικού πολιτικού προσωπικού, άλλος χτυπώντας και άλλος νανουρίζοντας, προσπαθούν να μας τυλίξουν όλους με εθνικούς στόχους όπου όλοι κάτι θα έχουμε να κερδίσουμε αν υπομείνουμε τις θυσίες. Στην πραγματικότητα αυτό που ισχύει, και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Όταν καταλάβουμε και παλέψουμε, στη βάση πως το «έθνος» των καταπιεσμένων, των εργαζόμενων, είναι άλλο από αυτό της κυβέρνησης, των τραπεζιτών, του κεφαλαίου, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων, τότε μπορούμε να γίνουμε απειλητικοί, να κάνουμε στην άκρη και αυτούς, και τους ναζί μπράβους του συστήματος.

Καμιά αναμονή

Τώρα είναι η ώρα, να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης, ανεξάρτητο από το κράτος, τα αφεντικά και τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές βοηθούς τους. Προς αυτή την κατεύθυνση παλεύει η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών. Για να πάρουμε πίσω ότι έχουν κλέψει από τις ζωές μας, για να θέσουμε σε εφαρμογή ότι επιτάσσουν οι εργατικές ανάγκες και συμφέροντα. Αλλά κυρίως γιατί αυτό το σύστημα που βρίσκεται σε κρίση, όσο και οι όποιοι πολιτικοί διαχειριστές του, πρέπει να ανατραπούν από εμάς. Δεν μπορούμε πλέον να περιμένουμε ούτε έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό, ούτε τις εναλλαγές στην εξουσία τους. Καμιά αναμονή, για να προετοιμάσουμε την γενική πολιτική απεργία διαρκείας, να βάλουμε σαν καθήκον της εποχής μας την άμεση προοπτική της εργατικής εξουσία.

 

πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών